ذکر محاربه‌ی آن حضرت با لشکر شقاوت اثر [ص55 نشر فردوسی]

ماند چون تنها به میدان، شاه دین

غلغله افتاد بر چرخ برین

آمد از گردون فرود، ارواح پاک

بر نظاره‌ی آن جمال تابناک

شد ممثّل بر گروه مشرکین

هیکل توحید رب العالمین

قدسیان را شد مصور در خیال

آمدن زعفر، پادشاه جن به یاری آن حضرت [ص54 نشر فردوسی]

زعفر آمد با سپاه بی‌عدد

از گروه جنیان بهر مدد

گفت شاها بهر یاری آمدم

نی که بهر حق‌گزاری آمدم

باب تو آن صاحب تاج غدیر

بر گروه جنیان کردم امیر

هین بفرما ای امیر غرب و شرق

آمدن فرشته‌ی ابر به جهت یاری [ص51 نشر فردوسی]

شد فرشته‌ی ارض سوی آسمان

که فرشته‌ی ابر بازآمد دَمان

گفت کای باران رحمت را تو ابر

در شگفتی مانده از صبر تو صبر

این جفاها را تحمل تا به کی

ای یمین قدرت دادار حی

حکم فرما تا ز ابر ای ذُو الفُتوح

هین بر انگیزم ز نو طوفان نوح

آمدن فرشته‌ی زمین به یاری امام مبین [ص50 نشر فردوسی]

شد فرشته‌ی آب و پیش آمد غمین

خاک بیزان بر سر افرشته‌ی زمین

گفت کای نازان به تو جانهای پاک

ای تو مقصود از مزاج آب و خاک

باد از فیض دمت در اهتزاز

آتش از تاب غمت، در سوز و ساز

ده اجازت تا ز خسف این گروه

افکنم زلزال در صحرا و کوه

آمدن فرشته‌ی آب به جهت یاری [ص49 نشر فردوسی]

شد فرشته‌ی باد بر مرکز نَوان

که فرشته‌ی آب شد سویش روان

گفت کای در بحر، موسی را دلیل

سوی تو آورده‌ام صد رود نیل

هین فروران سیل‌ها در غرب و شرق

یکسر این فرعونیان را ساز غرق

کن ز بنیاد این سواد مُختَرِم

آمدن فرشته‌ی باد به یاری آن حضرت [ص49 نشر فردوسی]

شد فرشته‌ی نار با صد دودِ آه

که فرشته‌ی باد آمد با سپاه

گفت کای دارنده‌ی چرخ بلند

بر جفا صبر و تحمل تا به چند

چون سزد چون، که رباید اهرمن

خاتم از دست سلیمان زَمَن

آمدن فرشته‌ی آتش به یاری آن حضرت [ص48 نشر فردوسی]

شد به سوی آسمان آن روح پاک

که فرشته‌ی آتش آمد سوزناک

گفت شاها من فرشته‌ی آتشم

که سمندروار بر آتش خوشم

حکم کن ای نائب ربّ النجوم

سوزم این حزب شیاطین از رُجوم

گفت من بودم که با امر جلیل

آمدن جبرئیل به یاری سالار جلیل [ص46 نشر فردوسی]

جبرئیل آمد شتابان بر زمین

از فراز عرش رب العالمین

دید صحرایی سراسر لاله‌زار

ارغوان در وی قطار اندر قطار

چهره‌های آتشین، برگ گُلَش

زلف‌های عنبرافشان، سنبلش

جوی‌ها در وی روان اما ز خون

خدا همیشه خداست!!! شما همیشه بنده باشید!!!

فضیلت ماه شعبان و خارج شدن نور از دهان زید بن حارثه (ترجمه فارسی)

در تفسیر امام (ع) چنین آمده است که روزی امیرالمومنین (ع) بر گروهی از مسلمانانی که تازه به اسلام گرویده بودند، عبور کردند که در بین آنها نه از مهاجر کسی بود و نه از انصار. آنها در روز اول ماه شعبان، در یکی از مساجد نشسته بودند و در باره‌ی مسئله قدر و مسائل دیگری که مردم در آن اختلاف دارند، فرو رفته و با صدای بلند، بحث می‌کردند و مجلس پر سروصدایی

فضیلت ماه شعبان و خارج شدن نور از دهان زید بن حارثه (متن عربی)

م، تفسیر الإمام علیه السلام‏ لَقَدْ مَرَّ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع عَلَى قَوْمٍ مِنْ أَخْلَاطِ الْمُسْلِمِینَ لَیْسَ فِیهِمْ مُهَاجِرِیٌّ وَ لَا أَنْصَارِیٌّ وَ هُمْ قُعُودٌ فِی بَعْضِ الْمَسَاجِدِ فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ وَ إِذَا هُمْ یَخُوضُونَ فِی أَمْرِ الْقَدَرِ وَ غَیْرِهِ مِمَّا اخْتَلَفَ النَّاسُ فِیهِ قَدِ ارْتَفَعَتْ أَصْوَاتُهُمْ وَ اشْتَدَّ فِیهِ مَحْکَمَتُهُمْ وَ جِدَالُهُمْ فَوَقَفَ عَلَیْهِمْ وَ سَلَّمَ فَرَدُّوا عَلَیْهِ وَ أَوْسَعُوا لَهُ وَ قَامُوا إِلَیْهِ یَسْأَلُونَهُ الْقُعُودَ إِلَیْهِمْ فَلَمْ یَحْفِلْ بِهِمْ ثُمَّ قَامَ لَهُمْ وَ نَادَاهُمْ یَا مَعَاشِرَ الْمُتَکَلِّمِینَ فِیمَا لَا یَعْنِیهِمْ وَ لَا یَرِدُ عَلَیْهِمْ أَ لَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ لِلَّهِ عِبَاداً قَدْ أَسْکَتَهُمْ خَشْیَتُهُ مِنْ غَیْرِ عِیٍّ وَ لَابَکَمٍ

کسی که از خدا بترسد، همه ی اشیا از او می ترسند

یَا عَلِیُّ مَنْ خَافَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَافَ‏ مِنْهُ‏ کُلُ‏ شَیْ‏ءٍ وَ مَنْ لَمْ یَخَفِ اللَّهَ أَخَافَهُ اللَّهُ مِنْ کُلِّ شَیْ‏ء

ای علی! کسی که از خداوند عزوجل بترسد، همه ی اشیا از او می ترسند و کسی که از خدا نترسد، خداوند او را از همه چیز می ترساند.

بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏74، ص: 50

خوف و رجا از زبان لقمان حکیم

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَدِیدٍ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ یُونُسَ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ الْمُغِیرَةِ أَوْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: 

قُلْتُ لَهُ مَا کَانَ فِی وَصِیَّةِ لُقْمَانَ قَالَ کَانَ فِیهَا الْأَعَاجِیبُ وَ کَانَ أَعْجَبَ مَا کَانَ فِیهَا أَنْ قَالَ لِابْنِهِ خَفِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خِیفَةً لَوْ جِئْتَهُ بِبِرِّ الثَّقَلَیْنِ‏ لَعَذَّبَکَ وَ ارْجُ اللَّهَ رَجَاءً لَوْ جِئْتَهُ بِذُنُوبِ الثَّقَلَیْنِ لَرَحِمَکَ

 ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع کَانَ أَبِی یَقُولُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ إِلَّا [وَ] فِی قَلْبِهِ نُورَانِ نُورُ خِیفَةٍ وَ نُورُ رَجَاءٍ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ یَزِدْ عَلَی هَذَا وَ لَوْ وُزِنَ هَذَا لَمْ یَزِدْ عَلَی هَذَا.

الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏2، ص: 67

امیرالمومنین مبدا نفوس اند

چرا امیرالمومنین(ع) فرمودند: فمت یمت یرنی ......
چون امیرالمومنین مبدا نفوس اند و شعاع شمس به شمس بر می گردد

راست گویی

قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ عَلَیْهِ السَّلَامُ: 

لَا تَنْظُرُوا إِلی‏ طُولِ رُکُوعِ الرَّجُلِ وَ سُجُودِهِ؛ فَإِنَّ ذلِکَ شَیْ‏ءٌ اعْتَادَهُ، فَلَوْ تَرَکَهُ اسْتَوْحَشَ لِذلِکَ، وَ لکِنِ انْظُرُوا  إِلی‏ صِدْقِ‏ حَدِیثِهِ‏، وَ أَدَاءِ أَمَانَتِهِ

کافی (ط - دار الحدیث) ؛ ج‏3 ؛ ص273

به یاد داشتن خداوند در حال سختی

تَعَرَّفْ‏ إِلَی‏ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الرَّخَاءِ یَعْرِفْکَ فِی الشِّدَّةِ 

قَالَ رَسُولَ اللَّهِ  صلی الله علیه و اله:

یَا أَبَا ذَرٍّ، أَلَا أُعَلِّمُکَ کَلِمَاتٍ یَنْفَعُکَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) بِهِنَّ قُلْتُ: بَلَی، یَا رَسُولَ اللَّهِ. قَالَ: 

احْفَظِ اللَّهَ یَحْفَظْکَ،