قل الله ثم ذرهم

شد به سوی آسمان آن روح پاک

که فرشته‌ی آتش آمد سوزناک

گفت شاها من فرشته‌ی آتشم

که سمندروار بر آتش خوشم

حکم کن ای نائب ربّ النجوم

سوزم این حزب شیاطین از رُجوم

گفت من بودم که با امر جلیل

کردم آتش را گلستان بر خلیل

من فرستادم بلای صاعقه

ای فرشته، بر قرون سابقه

هست بر نطقم کلیم اللّه گُوا

که منم آن آتش افروز طُوی

پر مزن بر آه آتشزای من

کآتش عشق است سر تا پای من

دور دار از آتش من دامنت

ای فرشته تا نسوزد خرمنت

عهد عشق است این، نه عهد عمرو و زید

پوید اینجا از پی صیاد، صید

ورنه گر خواهم من از یک شعله برق

خود جهان از غرب سوزم تا به شرق