قل الله ثم ذرهم

شخصی بنام «سهل بن حسن خراسانی» خدمت امام صادق(ع) رسید، سلام کرده و نشست. عرض کرد: یابن رسول الله(ص) شما رئوف و مهربان هستید، چرا از حق خود دفاع نمی‌کنید؟ چه چیزی مانع این امر است؟ در صورتی‌که بیش از صدهزار شیعه‌ی شمشیرزن دارید!

حضرت فرمودند: ای مرد خراسانی بنشین!.

 سپس حضرت امرکردند، تا تنور را روشن کنند، وقتی تنور برافروخته شد، حضرت رو به مرد خراسانی نموده و فرمود: بلند شو و داخل تنور شو.

در این هنگام مرد خراسانی ترسید و عرض کرد: یابن رسول الله(ص) آیا می‌خواهی مرا با آتش بسوزانی؟ و از حضرت خواست که از او درگذرد.....

حضرت فرمودند: تو را بخشیدم.

 در این هنگام یکی از اصحاب امام صادق(ع) بنام «هارون مکی» وارد شد، در حالی‌که یک کفش خود را با انگشت گرفته بود. خدمت آن‌حضرت رسید و سلام کرد. امام(ع) جواب سلام او را داد و فرمود: نعلین را از دست خود بینداز و داخل تنور شو!....

هارون مکی، نعلین را انداخت و داخل تنور شد. امام(ع) شروع کرد با مرد خراسانی صحبت کردن و از اوضاع خراسان از او می‌پرسید و سپس گفت: ای خراسانی برو و داخل تنور را نگاه کن.

مرد خراسانی بطرف تنور رفت و دید که «هارون مکی» چهار زانو در تنور نشسته است. امام(ع) از مرد خراسانی سئوال کرد: از این‌ها در خراسان چند نفر پیدا می‌شود؟

مرد خراسانی عرض کرد: به خدا قسم یک‌ نفر هم نیست.