قل الله ثم ذرهم

[بنا به روایت شیخ حافظ رجب برسی، فضه دختر پادشاه هند بود و در نزد او ذخیره ای از اکسیر بود]

چون به خانه‌ی حضرت زهرا(س) آمد، آنجا را خالی از متاع دنیوی یافت و غیر از یک شمشیر و زره و آسیاب در آنجا چیزی مشاهده نکرد. لذا قطعه‌‌ای مس برداشته، او را نرم کرد و به شکل ماهی در آورد. سپس قدری اکسیر به او زد و آن مس را به قطعه‌ای طلا تبدیل نمود و چون امیرالمومنین(ع) به خانه آمد، آن قطعه‌‌ی طلا را نزد آن حضرت گذاشت.

حضرت نگاهی به آن کرده و فرمود:

«قَالَ أَحْسَنْتِ یَا فِضَّةُ لَکِنْ لَوْ أَذَبْتِ الْجَسَدَ لَکَانَ الصَّبْغُ أَعْلَى وَ الْقِیمَةُ أَغْلی»

[آفرین ای فضه! ولی اگر چنانچه این مس را اول ذوب می‌‌کردی سپس اکسیر بر او میزدی، طلایی خالص‌‌تر و و قیمتی‌‌تر به دست می‌آوردی]

فضه عرض کرد: ای آقای من! آیا شما هم از این علم اطلاعی دارید؟

حضرت فرمود: بلی؛ و با دست مبارک، به امام حسین(ع) و به نقل دیگر به امام مجتبی(ع) اشاره نموده و فرمود: حتی این طفل خردسال نیز مطلع است.

در این وقت امام حسین(ع) نزدیک پدر آمده و همان مطلبِ امیر مومنان(ع) را به فضه گوشزد نمود. امیر المومنین(ع) خطاب به فضه، فرمود: ما بالاتر از این علم را نیز می‌‌دانیم.

«ثُمَّ أَوْمَأَ بِیَدِهِ فَإِذَا عُنُقٌ مِنْ ذَهَبٍ وَ کُنُوزِ الْأَرْضِ سَائِرَةٌ ثُمَّ قَالَ ضَعِیهَا مَعَ أَخَوَاتِهَا فَوَضَعَتْهَا فَسَارَت‏»

در این هنگام، حضرت با دست خود اشاره‌‌ای فرمودند. فضه دید که جویی مملو از طلا و جواهرات بر زمین جاری شد.