قل الله ثم ذرهم

ای خاک طوس چشم مرا توتیا توئی

مائیم دردمند و سراسر دوا توئی

داری دم مسیح تو ای خاک مشک بیز

یا نکهت بهشت که دارالشفا توئی

ای خاک طوس چون تو مقام رضا شدی

برتر هـزار پـایـه ز عــرش عـلا تـویی

ای خاک طوس درد دلم را توئی علاج

بر دردها طبیب و به غمها دوا توئی

ای ارض طوس خاک تو گوگرد احمر است

قلب وجود ما همه را کیمیا توئی

ای خاک طوس رتبه ات این بس که از شرف

مهد امان و مشهد پاک رضا توئی

شاهنشهی که سلسله‌ی انبیا تمام

گویندش ای فدای تو، چون مقتدا تویی

شاها، ‌زبان خامه به مدح تو قاصر است

لیک اینقدر بس است که دست خدا تویی

ای دست کردگار، که چون جَدِّ تاجدار

در کارهای مشکله مشکل گلشا تویی

ای کشتی نجات، ندانم تُرا صفات

دانم به بحر علم خدا، ناخدا تویی

جبریل طبع باز، ز عرش خیال من