قل الله ثم ذرهم

اى خاک ره تو خطه خاک

پاکى ز تو دیده عالم پاک

آشفته موى توست انجم

سرگشته کوى توست افلاک

اى بر سرت افسر «لعمرک»

وى زیب برت قباى «لولاک»

اى رهبر و رهنماى گمراه

وى هادى وادى خطرناک

عالم ز معارف تو واله

تو نغمه سراى ما عرفناک

یا اعظم صورت تجلى

فیها الله ما ادقَّ معناک

دامان جلالت اى شهنشاه

هرگز نفتد به دست ادراک

این بنده و مدح چون تو شاهى

حاشاک از این مدیحه حاشاک

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع2-اى مظهر اسم اعظم حق

اى مظهر اسم اعظم حق

مجلاى اتم نور مطلق

اى نور تو صادر نخستین

وى مصدر هر چه هست مشتق

اى عقل عقول و روح ارواح

وى اصل هر محقق

اى شمس شموس و نور انوار

وى اعظم نیرات اَشرَق

اى فاتحه کتاب هستى

هستى ز تو یافته است رونق

در سیر تو اى نبى ختمى

ذوالغایه به غایه گشت ملحق

اى آیه اى از محامد توست

قرآن مقدِّس مصدَّق

وصف تو به شعر در نگنجد

دریا نرود میان زورق

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع3-اى اصل قدیم و عقل اقدم

اى اصل قدیم و عقل اقدم

وى حادث با قدیم تواءم

در رتبه تویى حجاب اقرب

بودى تو نبى و در گل آدم

طغراى صحیفه وجودى

هر چند تویى کتاب محکم

با عزم تو چیست اى خداوند

قَدرِ قَدَرُ و قضاى مبرم

ملک و ملکوت در کف توست

چون خاتمى اى نبى خاتم

از لطف تو شمه اى است فردوس

وز قهر تو شعله اى جهنم

قد مَلَک است در برت راست

پشت فلک است بر درت خُّمِ

فهم خرد و زبان گویا

در وصف تو عاجزند و ابکم

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع4-اى صاحب وحى و قلب آگاه

اى صاحب وحى و قلب آگاه

داراى مقام لى مع اللّه

اى محرم بارگاه لاهوت

وى در ملکوت حق، شهنشاه

اى بر شده از حضیض ناسوت

بر رفرف عز و شوکت و جاه

وانگه ز سرادُقات عزَّت

بگذشتى و ماند امین درگاه

اى پایه قدر چاکرانت

بالاتر از این بلند خرگاه

از شرم، زرد چهره مهر

وز بیم تو دل، دو نیم شد ماه

این بوى بهشت عنبرین است

یا ذکر جمیل تو، در افواه

از نیل تو پاى و هم لنگ است

وز ذیل تو دست فهم کوتاه

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع5-مُلک و مَلکوت از تو پر نور

مُلک و مَلکوت از تو پر نور

اى در تو عیان تجلى طور

با روى تو چیست بدر انور

با موى تو چیست لیل دیجور

روى تو ظهور غیبت مکنون

موى تو حجاب سرِّ مستور

در خطه مُلک استقامت

قد تو به اعتدال مشهور

اى از تو به پا نظام عالم

وى بى تو جهان هباءِ منثور

اول رقم تو لوح محفوظ

رَشح قلمت کتابِ مسطور

خر گاه تو فوق سقف مرفوع

درگاه تو رشک بیتِ معمور

مداحى من تو را چنان است

کز چشمه خور ثنا کند کور

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع6-اى گوهر قدس و فیض اقدس

اى گوهر قدس و فیض اقدس

وى صبح ازل اذا تنفس

ذات تو ز هر بدى منزه

ز آلایش نیستى مقدس

خاک در توست عرصه خاک

فرمانبر توست چرخ اطلس

دست من و دامن تو هیهات

عَنقا نشود شکار کرکس

طبع من و وصف صورت تو

معناى دقیق و طفل نورس

مدح تو چنان که لایق توست

در عهده خالق تو و بس

در نعمت تو هر بلیغ، ابکم

در وصف تو هر فصیح، اَخرَس

نعت من و شأنِ تو تعالى

وصف من و قدر تو تقدَّس

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع7-اى نقطه مُلتقاى قَوسَین

اى نقطه مُلتقاى قَوسَین

وى خارج از احاطه أین

اى واسطه وجوب و امکان

وى مبداء و منتهاى کونَین

اى رابطه قدیم و حادث

وى ذات تو جامع الکَمالَین

اى واحد بى نظیر و مانند

کز بهر تو نیست، ثانى اِثنَین

جز تو که نهاده پاى رفعت

بر عرش فکان قابِ قَوسَین

غیر از تو که فیض صحبت دوست

دریافت و لا حجاب فى البَین

دیدى و شنیدى آنچه را لا

اذنٌ سَمِعَت و لا رَأت عَین

با قدر تو وصف من بود نقص

با شأنِ تو مدح من بود شَین

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

ترجیع8-اى بدر تمام و نیر تام

اى بدر تمام و نیر تام

با نور تو نیرات اَجرام

در جنب تو، مُبدَعات، لا شى ء

با بودِ تو، کائنات اَعدام

اى نقش نخست و حرف اول

وى اُمِّ کتاب و اُمِّ اَقلام

اى مرکز جمله دوایر

آغاز ز توست، وز تو اَنجام

یک نفخه توست هر قدرِ فیض

وز یک نظر تو هر چه اَنعام

عالم همه یک تجَلّى توست

از صبح ازل گرفته تا شام

اى محرم خاص محفل قدس

وى بر همه خلق رحمت عام

مدح تو چنانکه در خور توست

از ما طمعى بُّود بسى خام

فرموده به شأنَت ایزد پاک

لولاک لما خلقتُ الافلاک

دیوان مرحوم کمپانی