قل الله ثم ذرهم

ما بدین در، نه پی حشمت و جاه آمده‌ایم

از بدِ حادثه، اینجا به پناه آمده‌ایم

رهرو منزل عشقیم و ز سرحدّ عَدم

تا به اِقلیم وجود، این همه راه آمده‌ایم

سبزه‌ی خطّ تو دیدیم و ز بُستان بهشت

به طلبکاری این مِهر گیاه آمده‌ایم

با چنین گنَج که شد خازن آن روح امین

به گدایی به دَرِ خانه‌ی شاه آمده‌ایم

لنگر حِلمِ تو، ای کشتی توفیق کجاست

که درین بحر کرم غرق گناه آمده‌ایم

آبرو می‌رود، ای ابر خطاپوش ببار

که به دیوان عمل، نامه‌سیاه آمده‌ایم

حافظ این خرقه‌ی پشمینه بینداز که ما

از پی قافله، با آتشِ آه آمده‌ایم