قل الله ثم ذرهم

ثاراللهی که سرّ اناالحق نشان دهد

دنیا نگر که در دل خونش مکان دهد

وآن سر که سرّ نقطه ی طغرای بسمله است

کورانه جاش بر سر میم سنان دهد

عیسی دمی که جسم جهان را حیات ازوست

الله چسان رواست که لب تشنه جان دهد

چرخ دنی نگر که پی قتل یک تنی

هرچ آیدش به دست، به تیر و کمان دهد

نفس اللهی که هر زمن او را به کوی وصل

هاتف ندای ارجعی از لامکان دهد

ای چرخ سفله، باش که بهر لقای دوست

تاج و نگین به دشمن دین رایگان دهد

آن طایری که ذروه ی لاهوت جای اوست

کی دل بر آشیانه ی این خاکدان دهد

مقتول عشق فارغ از این تیره گلخن است

کآن شاهباز را به دل شه نشیمن است