قل الله ثم ذرهم

امام باقر(ع) فرمود: رسول خدا(ص) پیش از بعثت، در طائف بر مردی وارد گردید و آن مرد، به آن حضرت احترام کرد و از وی پذیرایی نمود. وقتی که حضرت، به نبوت مبعوث گردید به آن مرد گفته شد: آیا می‌دانی آن مردی که خدا او را برای مردم به رسالت فرستاده، کیست؟

 گفت: نه

 گفتند: او محمّد بن عبد الله، یتیم ابوطالب است.

او همان کسی است که فلان روز در طائف بر تو وارد شد و او را گرامی داشتی.

آن مرد، خدمت رسول خدا(ص) شرفیاب گردید و بر حضرت سلام کرد و اسلام آورد، آن‌گاه عرض کرد: ای رسول خدا! آیا مرا می‌شناسی؟

 حضرت فرمود: چه‌کسی هستی؟

 عرض کرد: من همان کسی هستم که پیش از اسلام، در طائف بر من وارد شدی و تو را گرامی داشتم!

حضرت به او فرمود: خوش آمدی، حاجتت را بخواه!

 عرض کرد: دویست گوسفند با چوپان‌های آنها به من بده!

رسول خدا(ص) دستور داد آنچه خواسته بود به او دادند.

سپس به اصحاب خود فرمود: خوب بود این مرد، مانند خواسته‌ی پیرزن بنی‌‌اسرائیل از حضرت موسی(ع) را از من درخواست می‌کرد.

 عرض کردند: خواسته‌ی پیرزن بنی اسرائیل از موسی(ع) چه بود؟

 فرمود: همانا خدای عَزَّ ذِکرُه به موسی وحی نمود -پیش از آن‌‌که از مصر خارج گردی- جسد یوسف(ع) را از مصر، به زمین مقدّس در شام منتقل کن.

 حضرت موسی(ع) در جستجوی قبر یوسف برآمد. پیر مردی نزد وی آمد و گفت: اگر کسی باشد که قبر یوسف را بلد باشد، فلان پیرزن است!

موسی به دنبال آن پیرزن فرستاد و آن پیرزن آمد. موسی(ع) به او فرمود: آیا محلِ قبر یوسف(ع) را می‌دانی؟ گفت: آری!

موسی فرمود: آن را به من نشان بده و در ازای آن، هر چه بخواهی، به تو می‌دهم.

پیرزن گفت: آن را نشانت نمی‌دهم، مگر این که هر چه حکم کنم، همان را به من بدهی!.

موسی فرمود: بهشت، از آنِ تو باشد.

پیرزن گفت: نه، من حکم می‌کنم!.

خدای عزوجلّ به موسی(ع) وحی نمود: حکم او بر تو سنگینی نکند. به حکم او راضی شو!

حضرت موسی(ع) فرمود: حکم تو رواست. عرض کرد:

«فَإِنَّ حُکمِی أَنْ أَکونَ مَعَک فِی دَرَجَتِک الَّتِی تَکونُ فِیهَا یوْمَ الْقِیامَةِ فِی الْجَنَّةِ»

[حکم من این است که روز قیامت در بهشت با تو و هم درجه تو باشم]

رسول خدا(ص) فرمود:

«مَا کانَ عَلَى هَذَا لَوْ سَأَلَنِی مَا سَأَلَتْ عَجُوزُ بَنِی إِسْرَائِیل‏ ؟»