قل الله ثم ذرهم

ابو حنیفه برای شنیدن حدیث به نزد امام صادق(ع) آمده بود که حضرت ابا عبدالله(ع) بیرون آمد در حالی که عصایی در دست داشت. ابوحنیفه به امام صادق(ع) عرضه داشت: «ای فرزند رسول خدا(ص) به سنی نرسیده‌اید که احتیاج به عصا داشته باشید».

حضرت صادق(ع) فرمود:

«آری سن من به کهولت نرسیده؛‌ اما این عصا، عصای رسول خدا(ص) است که برای تبرک آنرا در دست گرفته‌ام».

ابوحنیفه از جای جهید تا عصا را ببوسد؛ حضرت آستین خویش را بالا زد و فرمود:

«سوگند به خدا می‌دانی که این پوست رسول خدا(ص) و این موی رسول خدا(ص) است؛ پس چرا آن را نمی‌بوسی و بر عصا می‌خواهی بوسه بزنی»؟[1]