قل الله ثم ذرهم

ای هدهدِ صبا به سبا می‌فرستمت

بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت

حیف است طایری چو تو در خاکدانِ غم

زینجا به آشیانِ وفا می‌فرستمت

در راهِ عشق مرحله‌ی قُرب و بُعد نیست

می‌بینمت عیان و دعا می‌فرستمت

هر صبح و شام قافله‌ای از دعای خیر

در صحبتِ شمال و صبا می‌فرستمت

تا لشکرِ غمت نکند مُلک دل خراب

جانِ عزیزِ خود به نوا می‌فرستمت

ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت

با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت

ای غایب از نظر که شدی همنشین دل

می‌گویمت دعا و ثنا می‌فرستمت

در روی خود تفرّج صنعِ خدای کن

کایینه‌ی خدای‌نما می‌فرستمت

تا مطربان ز شوق مَنَت آگهی دهند

قول و غزل به ساز و نوا می‌فرستمت

حافظ سرودِ مجلس ما ذکرِ خیرِ تست

تعجیل کن که اسب و قبا می‌فرستمت