قل الله ثم ذرهم

از امیر مومنان علی (ع) روایت شده که من در کنار خانه‌ی کعبه نشسته بودم که پیر مردی کوژ پشت خدمت پیامبر اکرم (ص) آمد و گفت: که ای پیامبر! برایم دعا کن که خدا مرا ببخشد.

پیامبر فرمود:

«خاب سعیک»

[تلاشت بی فایده است]

وقتی آن پیر مرد رفت، پیامبر(ص) فرمود: که ای علی آیا او را شناختی؟ او ابلیس بود.

امیر مومنان(ع) فرمود:

«فعدوتُ خَلْفَه لأخنقه»

[به دنبال او رفتم تا خفه­اش کنم]

شیطان گفت: ای ابوالحسن! خداوند به من تا روزِ معلوم مهلت داده است. ای علی! من تو را بسیار دوست می‌دارم «و ما أبغضک أحد إلا شارکت أباه فی أمّه فصار ولد زنا» و کسی با تو دشمنی نمی‌کند مگر اینکه من در نطفه‌ی او با پدرش، مشارکت می‌کنم و او را ولد الزّنا می­سازم.

چون این بگفت، خندید و راه خود گرفت[1].